BESTE BUURMAN,

Als reactie op uw klacht over ‘geluidsoverlast’ stuur ik u deze brief. Ik weet natuurlijk best dat u mijn schrijven ongelezen in de prullenbak zult deponeren , maar als het om zinloze correspondentie gaat ben ik onvermoeibaar. Zo heb ik eens in de jaren tachtig tevergeefs een brief gestuurd naar meneer Kaktus met het vriendelijke verzoek om zijn debiele programma te staken. Pas vele jaren later werd hieraan gehoor gegeven. Overigens zal dit andere oorzaken hebben gehad die zwaarder wogen dan mijn bescheiden mening, maar dat mag de pret niet drukken.

Enfin, ik dwaal af...

U zegt last te hebben van het geluid dat het lopen op mijn laminaatvloer veroorzaakt. Dat is raar. Ik betwijfel namelijk ten zeerste dat dit geluid tot in uw woning hoorbaar is. Ten eerste heb ik, gelijk met het plaatsen van de laminaatvloer, een geluiddempende ondervloer geplaatst. Ten tweede lopen ik en mijn vriendin hier altijd zonder schoenen rond, wat de kans op geluidsoverlast vrijwel nihil maakt. Tenzij u gezegend bent met een exceptioneel gehoor natuurlijk. In dat geval zou ik u willen feliciteren en raad ik u aan om deze gave beroepsmatig in te zetten. Wellicht dat u bij de douane verdacht tikkende pakketjes kunt onderscheppen bijvoorbeeld. Het is maar een idee.

Daarover gesproken: heeft u eigenlijk wel een baan? Ik wil mij natuurlijk nergens mee bemoeien, maar wellicht dat enige vorm van arbeidsparticipatie tot verlichting zou kunnen leiden van het door u geopperde probleem. Of zet eens een lekker muziekje op! Als u zelf altijd stil bent, valt het geluid van anderen immers extra op. In uw vaderland wordt de laatste 10 jaar behoorlijk goede muziek gemaakt. Triggerfinger, Balthazer, Customs, noem maar op. Alhoewel ik vermoed dat u ergens ten tijde van Clouseau bent blijven steken. Ja, die van Daar gaat ze ja... Ook geen gek idee trouwens. Lekker de deur uit! Het warme zomerweer van de laatste tijd leent zich uitstekend voor een uurtje lopen. Of ‘stappen’, zoals ze dat bij u zo mooi zeggen. U ziet maar.

Hoe dan ook, ik zou u vriendelijk willen verzoeken om niet meer met een van uw vriendjes aan mijn deur te komen. Zeker niet als mijn vriendin alleen thuis is. Ondanks uw lachwekkende woede-aanvallen, komt dit toch intimiderend over. Bovendien, als u het woord ‘geluidsoverlast’ niet eens fatsoenlijk kunt uitspreken, is het erg lastig om u klacht serieus te nemen. De vastberadenheid waarmee u ons deelgenoot maakt van uw gemekker is prijzenswaardig, maar ook behoorlijk irritant.

Tot slot zou ik u een gewetensvraag willen stellen. Zou ú meteen uw vloer eruit halen als er niet meer dan een vermoeden bestaat dat deze vloer de oorzaak is van geluidsoverlast? Ik denk het niet. Het is namelijk vrij duidelijk dat in een betonnen appartementencomplex als het onze, geluid van alle kanten hoorbaar is. Dat betekent dat u net zo goed last kunt hebben van mijn linkerbuurman met zeil op zijn vloer. Of van mijn buurman aan de rechterkant, die ook laminaat heeft liggen.

Misschien dat ik nu te persoonlijk wordt, maar de laatste tijd denk ik er steeds vaker over om naar het buitenland te verhuizen. Weg uit dit bekrompen, steeds achterlijker wordend landje dat geregeerd wordt door angst. Dan liever naar een land dat helemaal niet geregeerd wordt: België. Antwerpen heeft mij bijvoorbeeld altijd erg aangetrokken. Daarom durf ik het bijna niet te zeggen, maar ik doe het toch. Op het gevaar af te klinken als onze minister van binnenlandse zaken, wil ik u het volgende advies geven – vooral ook voor uw eigen bestwil. Gaat u lekker terug naar uw eigen land. Het is daar zoveel leuker dan hier. Echt, u zult mij dankbaar zijn. Daar wordt ‘geluidsoverlast’ nog gewoon uitgesproken met een zachte g. U zult zien dat dit een stuk scheelt.

Met vriendelijke groet,

de bovenbuur