PARADEPAARDJES EN SCHOOTHONDJES

Alle royalitywatchers en bejaarden van Nederland hebben het er maar druk mee deze week. Niet alleen vieren we zaterdag de verjaardag van onze voormalige koningin, maar morgen trouwt er ook nog een Engelse prins. Gelukkig is er nog de zondag om een beetje bij te komen. Vol medelijden denk ik aan Albert Verlinde, die al nachtenlang woelend in zijn bedje ligt. Vertwijfeld vraag ik me af of de knikkende knietjes van Peter van der Vorst (die naam, hoe verzint 'ie het?) in staat zullen blijken het frêle lijf overeind te houden. Het Journaal toonde vanavond kamperende oudjes langs de kant van de weg waar prins William en zijn Kate straks zullen passeren. Het ging er om, volgens een nagenoeg tandeloze man in ruitjesbroek, dat men een glimp van het echtpaar kon opvangen. Moet u zich voorstellen. Een doodgewone burger die iets van deze koninklijkheid op zich af ziet stralen! Ongekend.

Maar vergis je niet, ook Beatrix zal niet rustig slapen vannacht. Overmorgen wordt zij verwacht in de gemeenten Maasgouw en Weert, parels van de immer rustieke provincie Limburg. Limburg! Nou ken ik toevallig een paar mensen die uit deze provincie komen en echt heel lief en aardig zijn, maar Limburg is toch wel een beetje het moerasgebied van Nederland geworden. Het achterlijke afvoerputje waar verschrikkelijke mannen als Geert W. en Camille E. vandaan komen. En — erger nog — Gerd L., het meest afstotelijke schoothondje van de Nederlandse politiek. Het zal me niks verbazen als de gedoogpartij van ons huidige kabinet hier achter zit. ‘Ok, Gerd. Natuurlijk is het niet leuk om een Afghaans meisje na tien jaar het land uit te zetten, maar om het goed te maken sturen we Beatrix naar Limburg, goed?’ En onze koningin hobbelt maar weer in een beveiligde bus naar het zuiden... Knarsentandend, terwijl ze zich afvraagt waarom ze in godsnaam niet in een gewoon gezin is geboren.

Nou heb ik Koninginnedag altijd genomen voor wat het was. Een vrije dag waarop, met een beetje mazzel, de zon lichtjes schijnt en je je — samen met de massa — kunt onderdompelen in de oud-Hollandse koopmansgeest van de zoldersnuffelaars en de koekjesbakkers. Een dag waarop je geen excuus nodig hebt om ongegeneerd halfdronken naar middelmatige bands te luisteren. Een dag, kortom, waarop je bijna kunt vermoeden wat men in godsnaam in carnaval ziet. Maar voor iedereen die zich ook maar een klein beetje bezig houdt met de familie waaraan we deze dag te danken hebben en voor iedereen die morgen achter de tv kruipt om hun Engelse collega's in de weer te zien heb ik maar één advies: tijd om volwassen te worden! In sprookjes leven de prins en prinses altijd lang en gelukkig, maar in de echte wereld draagt een keizer zelden kleren.