MODENAZI'S

Het is een raar verschijnsel: elke keer als ik door de stad loop zie ik bijna alleen maar jongens en meisjes met bontkragen op hun jas. De jassen zelf lijken nog het meest op die vermaledijde bomberjacks uit de jaren '90; gewatteerd en vaak glimmend als een spiegeleitje. Blijkbaar alleen verkrijgbaar in de winterkleuren zwart of donkerblauw. Met weemoed denk ik dan terug aan de tijd dat bont nog “zielig” was en iedere PC Hooft-troela met bontjas spottend werd nagekeken en een gemompelde verwensing naar het hoofd kreeg. ‘Dierenbeul!’ Want — laat je niet misleiden — die bontkraag van nu is vroeger wel degelijk een vos, nerts of wasbeerhond geweest. Het maakt blijkbaar niemand iets uit. Net als bont, komt kuddegedrag namelijk niet alleen bij dieren voor. Als je jong bent, val je het liefste op door onopvallend op elkaar te lijken. Dat is de natuur.

Natuurlijk ben ik ook gevoelig geweest voor die zelfopgelegde drang om mee te lopen; om niet als buitenbeentje beschouwd te worden. Zo had ik vroeger de meest verschrikkelijke witte sportschoenen, gewoon omdat je die nou eenmaal diende te hebben. Ik had een O'neill rugzak in verschillende fluorkleuren, die ik zorgvuldig onderkalkte met tekeningen en Engelse teksten als om de nerderige inhoud van die tas te ontkennen. Wat dat betreft kan ik die jongeren van nu ook weinig kwalijk nemen. In de aanloop naar volwassenheid lopen we allemaal het liefste in de pas, in de ijdele hoop later echt “onszelf” te zijn. Ergerlijker is het alleen als je daarná nog steeds je verveeldheid cultiveert door zoveel belang te hechten aan wat “in” is en wat niet. Je gooit je knuffels op een gegeven moment toch ook aan de kant, dus waarom die drang om er bij te horen niet?

Alles wat ik hieraan walgelijk vind, balt zich samen in het programma America's Next Top Model. Gisteren zapte ik er weer langs en hoorde ik Tyra Banks (een soort Cruella de Ville) tegen een onzeker meisje zeggen dat ze totaal geen uitstraling had. Cruella zelf is namelijk topmodel geweest en heeft zich voor de gelegenheid omringd met mensen die — na jaren van brainstormen — door een reclamebureau bedacht zijn. Tenminste, dat hoop ik maar. Zo heb je runway coach J. Alexander, een donkere man met krulspelden in het haar en een zwarte toga rond het vlezige lijf die de meisjes catwalk-training geeft. Hij wordt bijgestaan door photo shoot director Jay Manuel, die zo weggelopen lijkt uit het computerspel Street Fighter III, behalve dan dat hij waarschijnlijk gaat huilen bij de gedachte aan fysiek geweld. Tyra Banks zelf tenslotte, is de verpersoonlijking van alles wat slecht en rot is aan de mensheid, sinds de eerste vrouwelijke Homo Sapiens haar eigen spiegelbeeld ontdekte in een brakke waterplas. Met zijn drieën beoordelen ze het liefste domme, jonge mokkels die elke strohalm wanhopig vastklampen om zich te ontworstelen aan de stupide alledaagsheid die hen omringd.

Is het echt zo erg? Ja, het is echt zo erg. Je kan nóg zoveel Postbus 51 spotjes vertonen over de hufterigheid van de hedendaagse Nederlander of de mensen dierenliefde door de strot willen duwen middels een puppypolitie, maar als je dit soort programma's uitzend op een tijdstip dat de weke hersentjes van kinderen nog niet liggen uit te rusten, dan creëer je monsters. Dit zijn geen programma's over mooie mensen met mooie dromen, maar dit is negativiteit in zijn puurste vorm. Waar zijn het CDA of de SGP nou met hun christelijke waarden? Alle hoofdzonden worden avond aan avond vrolijk gepresenteerd op een bedje van reclame en je hoort er niemand over. Nou laat ik moraalridderij graag over aan de Andries Knevels van deze wereld, maar ik zou er — als ik Christen-democraat was — best een paar Kamervragen aan kunnen wijden.

Vorige week werd sterontwerper John Galliano ontslagen door modehuis Dior. Er verscheen namelijk een filmpje van hem op YouTube waarin hij stomdronken zegt van Hitler te houden. Even later voegt hij er nog aan toe dat de meisjes van een tafel naast hem onder zijn bewind “dood zouden zijn”. Dior kon weinig anders dan zich te ontdoen van hun lieveling om verdere schade aan het bedrijf te voorkomen. De economische belangen zijn te groot. Is zo'n incident toeval? Ik denk het niet. Wie zich een levenlang vooral bezighoudt met de buitenkant, is namelijk eerder geneigd de binnenkant wat te verwaarlozen. Die legerlaarzen mogen dan al weer een tijdje uit de mode zijn, maar de kleur bruin is blijkbaar van alle tijden.