BELGISCHE TOESTANDEN

Aanstaande woensdag mogen we weer gaan stemmen. Ditmaal kiezen we de leden van de Provinciale Staten, oftewel wie er in de Eerste Kamer komt te zitten. Dat de opkomst matig gaat worden weten we nu al. Het is voor veel mensen immers totaal onduidelijk wat die Eerste Kamer nou precies doet. Maar dat het desondanks spannend gaat worden voor het huidige kabinet staat ook al vast. In een gezamenlijk interview door kwaliteitskrant De Telegraaf, waarschuwen Rutte en Verhagen voor de gevolgen, mochten VVD, CDA en PVV geen meerderheid behalen. Belangrijke maatregelen zullen dan wellicht geen doorgang vinden en het kabinet dreigt dan zijn tanden stuk te bijten op een solide muur van linkse niksnutten, elke keer als zij kloeke besluiten willen nemen. Rutte heeft het zelfs over “Belgische toestanden”. Klaarblijkelijk doelt hij hiermee op de immer voortslepende kabinetsformatie bij onze zuiderburen. Dat het desondanks best goed gaat met de gemiddelde Belg en dat de vergelijking mank gaat omdat we hier immers wél een regering hebben, zullen we maar even buiten beschouwing laten.

The times they are a-changin'. We leven in een periode waarin de twee invloedrijkste leiders van ons land een interview geven aan een roddelblaadje en brallerigheid zijn stem laat horen op het Binnenhof middels de studentikoze grappen van Rutger Castricum. Eindelijk mogen we 130 km/u op de snelweg en kunnen we weer rustig een peukie opsteken als we een biertje drinken in onze eigen stamkroeg. We zeggen tegenwoordig graag wat we denken en laven ons aan misplaatst superioriteitsgevoel alsof we de kroon der schepping zijn. Ik herinner me een stalletje met t-shirts op Koninginnedag, een paar jaar geleden. Op één daarvan stond: As a finishing touch God created the Dutch. Het zou het motto kunnen zijn van deze coalitie. Het begon met de VOC-mentaliteit van Balkenende en het laat zich nu al een aantal jaar zien in de bange-witte-mannen-retoriek van Wilders. We zijn zo in onszelf gekeerd dat we door onze wimpers heen nog maar net de landsgrenzen ontwaren. En daar doemt het schrikbeeld op van een stuurloos landje dat in de hoogste staat van verdeeldheid verkeert. België staat voor alles waar Rutte bang voor is.

Maar is het echt zo erg daar? Ik zie België toch vooral als het land waar ze al jaren veel betere muziek maken dan hier. Hadden wíj tien jaar geleden maar een band als dEUS gehad om voor de troepen uit te lopen en het pad te plaveien voor een nieuwe lichting van jonge, alternatieve muzikanten. Too Many DJ's hebben de originaliteit die Armin en Tiësto ontberen. The Black Box Revelation klinkt zoals ik De Staat graag zou horen. En met de scherpe hooks van Customs, heb ik die geforceerde springerigheid van Go Back To The Zoo persoonlijk echt niet meer nodig. Trouwens, over muziek gesproken: bij Studio Brussel durven ze tenminste nog alternatieve pop te draaien en bellen ze niet elke vijf minuten een stotterende luisteraar om een quiz te spelen. Ik luisterde laatst naar 3fm en ik hoorde dezelfde grappen en gouwe ouwen van tien jaar geleden.

Het Goede Doel zong het in de jaren '80 al: ‘Ik heb getwijfeld over België.’ Ik ook. In Antwerpen is het bijvoorbeeld nog mogelijk om betaalbare woonruimte te vinden. Dan bedoel ik niet na maanden zoeken, maar vrijwel meteen! En het is niet voor niks dat je je als Nederlander vaak zo lomp voelt in een gesprek met een Belg. Zij zeggen namelijk niet alles wat ze denken, maar denken eerst voordat ze iets zeggen. En dan heb ik het nog niet eens over het Bourgondische leven gehad. Waar wij calvinisten het moeten stellen met een glas Heineken of Amstel, vindt je in België tenminste bier dat ergens naar smaakt. En vergelijk Vlaamse friet eens met de dunne reepjes aardappel die wij doorgaans in de frituurpan flikkeren... Ze betalen nou eenmaal graag meer voor kwaliteit, terwijl wij in Nederland toch vooral vinden dat alles zo goedkoop mogelijk moet zijn.

Maar boven alles is België toch vooral het land waar de politiek moedig (of angstig) genoeg was om zich in 1992 uit te spreken tegen Het Vlaams Blok. Middels een cordon sanitaire besloten nagenoeg alle partijen om geen samenwerking aan te gaan met deze — in hun ogen — fascistische beweging. Dat staat in schril contrast met het huidige politieke klimaat in Nederland. CDA en VVD wisten een half jaar geleden niet hoe gauw ze hun principes overboord moesten gooien, toen samenwerking met de PVV zich aandiende. Ook daarom pleit ik voor Belgische toestanden! Kom hier en geef me je hand. Laten we met z'n allen een kring vormen en kijk elkaar aan. Het is tijd om de rijen te sluiten. Tijd om de ogen te openen en uit volle borst te schreeuwen: ‘Je suis een Belg.’